Passie portret Bob Manders

Hoe het allemaal begon

Al vanaf jongs af aan wist ik dat ik architect wilde worden. Mijn allereerst tekening was de auto van onze buurvrouw, een DAF. Daarna heb ik alleen nog maar huizen getekend. Mijn ouders hadden een meubelzaak en ik speelde met de kartonnen dozen waar de meubels in binnenkwamen. De kartonnen dozen waren mijn huizen waar ik ramen op tekende en mee speelde. Op het begin maakten mijn ouders nog ramen en deuren met een stanleymes, daarna deed ik dat zelf.

Ik wist dus wat ik wilde, maar wist niet welke studie daarbij hoorde. Uiteindelijk werd het de Universiteit in Delft. Daarna ben ik in Londen terecht gekomen, bij het prestigueze Architectural Association School. Daar hadden alle grote architecten les gehad. Het leuke van studeren in Londen was, dat de insteek van medestudenten heel anders was. In Nederland was het al gauw zo dat als je je hoofd boven het maaiveld uitstak mensen je gingen zien als uitslover. In London daarentegen kreeg je veelal van iedereen opbouwende kritiek. Dat werkt motiverend en brengt je naar een hoger niveau.

Daarna ben ik bij een architect gaan werken en ben ik in 1998 een interieurzaak begonnen. Tussen de meubels had ik mijn maquettes staan. En op een gegeven moment kwamen mensen dan ook terug voor een ontwerp en zo ben ik mijn klantenkring gaan opbouwen.

Bob Manders: Bekend bij het grote publiek

In 2008 had ik een aantal projecten waar ik foto’s mocht gaan maken. Over het algemeen hebben klanten dat liever niet. Ik ben toen in eigen beheer een boek gaan maken van mijn werk. Eigenlijk puur en alleen omdat ik het leuk vond om een boek te maken. Later bleek dat dit boek heel erg ging werken als een soort van commerciële greep. De crisis kwam en wij hebben onze omzet verdubbeld, wel bijzonder. We hadden het heel druk met negen man personeel, maar er werd relatief weinig verdiend.

Een moment waarop ik besloot om te stoppen met mijn business zoals ik die op dat moment vorm gaf. Ik wilde weer flexibeler kunnen werken en mezelf kunnen focussen op waar ik goed in was, het daadwerkelijk ontwerpen. Het roer ging dus ook echt om! Inmiddels draai ik samen met mijn partner en een aantal freelancers die net zo ondernemend zijn als ik. Dit bevalt heel goed. Ik heb namelijk nog beter contact met mijn klant.

De grootste passie van Bob Manders

Elke keer weer iets creëren en steeds vernieuwend zijn, is mijn grootste passie. Elke keer weer het beste in jezelf naar boven halen en zorgen dat dat tot in de puntjes wordt uitgewerkt. Mensen komen naar mij toe vanwege mijn signatuur, maar ze staan ook altijd open voor mijn laatste en meeste vernieuwende ontwerpen.

Vaak komen klanten naar mij toe omdat ze me kennen en mijn stijl kennen. Dat betekent dat ze het mooi vinden. Ik vond het in het begin ook heel raar als mensen iets zeiden in de trant van “maak maar iets”. Niet onverschillig bedoeld, maar mensen hadden vertrouwen in mijn ontwerp.

Mijn passie is altijd mijn passie geweest. Weerstand heb ik weleens gevoeld, vaak omdat je tegen onvoldoende kennis aanloopt. Ik heb er uiteindelijk een sport van gemaakt om te zorgen om er samen uit te komen.  Een extra uitdaging.

Bescheidenheid

Hoewel Bob Manders af en toe op televisie is, ontwerpen in het buitenland maakt en werkt voor grote namen, straalt de bescheidenheid en rust van Bob af.

Ik ben niet op één bepaald ding trots. Ik vind het mooi als we veel kennis kunnen opdoen in een project. Daarnaast zijn projecten voor mij geslaagd als ik alles tot in de puntjes heb uitgewerkt. Echt zoals het bedoeld was in het ontwerp.

Door mijn ingetogenheid trek ik ook een bepaald soort klanten aan die goed bij mij passen. Dat maakt het ook zo leuk. Ik wil mensen graag enthousiast maken voor mijn ideeën en ontwerpen, maar wil mensen niks opleggen. Ik heb ook niet het gevoel dat ik iets moet bewijzen. Misschien komt dat vanuit vroeger, ik heb geen broers of zussen. Ik denk dat het enig kind zijn ervoor zorgt dat je nooit de strijd aan hebt hoeven gaan. Dat merk ik nu ook nog. Als mensen de strijd met mij willen aangaan, dan laat ik die mensen lekker gaan. Daar heb ik niet zoveel last van. De enige “strijd” die ik soms wil leveren is dat details in een ontwerp worden uitgevoerd zoals ik ze bedoeld heb. Daarmee staat of valt het hele ontwerp.

Dichtbij jezelf blijven

Op een gegeven moment word je bijna gedwongen om dingen te gaan doen ‘zoals het hoort’. Ik merk dat mensen mij een beeld opleggen, ze vinden iets van mij. In mijn omgeving zie ik mensen die gaan handelen naar wat van hen verwacht wordt. Ik probeer dat juist niet te doen. Ik wil doen wat ik denk dat nodig is. Mensen zullen toch wel een labeltje op je plakken.

Een van Bob Manders zijn motto’s is ‘Sky is the limit’. “Je moet gewoon proberen en nog een keer proberen. Laat je door anderen niet van je pad halen. Focus op wat je wilt bereiken en laat je niet afleiden door anderen.”

Ik sta elke ochtend op met mijn 3 grootste prioriteiten. Dat is mindset verschil. Door hiermee te beginnen heb ik in de ochtend al de meest belangrijkste dingen gedaan. Daarna ga ik pas over op de andere zaken die nog belangrijk zijn voor die dag. Dat geeft naar jezelf en ook naar je klanten een goed beeld! Het werkt prettig.

Toekomst

Een bibliotheek, hotel en/of museum zou ik ooit nog eens willen bouwen. Een groot gebouw is toch wat anders, een andere schaal. Uit hotels haal je heel veel energie, een hotelkamer is een omgeving die heel efficiënt wordt vormgegeven. Ik ga niet perse op zoek naar zo’n opdracht, maar ik kijk weer wat er op mijn pad komt.