Dit keer zijn we bij Addy van den Krommenacker, in zijn prachtige historische pand in de Verwerstraat in Den Bosch. Tevens de plek waar hij als gepassioneerd ontwerper de couture ontwerpt voor bekende nationale en internationale sterren en leden van het koninklijk huis. Hij heeft de laatste 15 jaar in een razend tempo wereldwijd naam en faam gemaakt met zijn fantastische creaties. Lees hier het prachtige portret over hoe Addy in zijn leven continu zijn hart volgt.

Het zit gewoon in me, ik kan niet anders.

“Als kind al had ik twee passies, mode en muziek. Ik was altijd met één van die twee bezig. Altijd aan het tekenen en ik droomde van mooie jurken, prinsessen, lange trappen, en andere sprookjesachtige taferelen. Daarnaast zong ik veel. Alles daarbuiten vond ik niet echt leuk.

Ik werd vroeger regelmatig gepest. Ik hield bijvoorbeeld van beren en kreeg die met Sinterklaas cadeau. Ik nam ze met trots mee naar school, maar die werden gewoon door jongens in de plas gegooid. Ik kreeg van mijn opa porseleinen beeldjes en die werden vervolgens kapot gegooid. Best raar, maar ik heb van die pesterijen nooit echt last gehad. Ik werd er sterker van en heb er juist kracht uitgehaald. De kracht om mezelf te zijn en me sterk te blijven voelen.”

Plotseling einde zang carrière

“Op mijn 17^de ben ik begonnen als zanger in een band. Ik deed mee aan talenten jachten en die won ik allemaal. Ook hadden we een manager die alle optredens verzorgde. Op mijn 18^de kreeg ik een uitnodiging van Cilla Black om haar te ontmoeten in Engeland. Ik hield van haar manier van zingen, zoals ze zich kleedde, ik vond haar helemaal geweldig. Ik was ervan overtuigd dat ik als zanger ook ooit in Engeland zou gaan wonen.

Plotseling kreeg ik problemen met mijn stem en stortte mijn wereld volledig in! Ik zong ballads van bekende zangeressen. Het waren zware ballads en mijn stem raakte overbelast en moest stoppen.”

De stap naar de modewereld

“Ik wilde altijd al ontwerper worden maar dat mocht niet van mijn ouders. Er waren in de familie al kunstenaars met bijbehorende lifestyle, en mijn ouders wilden niet nog zo iemand in de familie. Dus ik dacht: ‘Ik doe wel wat ze zeggen en ik kom er wel en laat die liefde voor de mode maar even voor wat het is’.

Ik ben daarna diverse uitzendbaantjes gaan doen. Op een gegeven moment ben ik toch gaan solliciteren in de mode. Je raadt het al;  de passie voor mode kwam weer volop terug. Ik heb diverse functies vervuld en werd in de jaren 80 inkoper voor 3 filialen van Tic-Tac, een modeboetiek in Den Bosch. Na 10 jaar heb ik Tic-Tac samen met mijn business partner overgenomen en heb toen alle grote merken waar ik fan van was naar Nederland gehaald; Versace, Armani, Dolce & Gabbana, Donna Karen, Valentino. Ik had een goed contact met alle die grote ontwerpers, en zijn gunden mij hun merk te verkopen bij Tic-Tac.

Ook ontmoette ik in die tijd Sandra Reemer en kwam via haar in contact met sterren uit de televisiewereld. Indertijd kwam alles bij elkaar waar ik als kind van had gedroomd; sterren, televisie, mooie jurken, shows met lange trappen. Het plaatje was compleet!”

De keerzijde van passie

“Van de jaren 80 tot 90 heb ik mijn vak in de mode vol passie uitgeoefend. Ik kreeg daarna een moment dat ik me realiseerde dat ik altijd erg veel met mijn vak en mijn passie bezig was geweest. Ik had de wens om alleen verder te gaan maar wist niet hoe ik moest loskomen. Ook was ik niet echt op de hoogte van wat er in de wereld gebeurde. Mijn passie en daardoor het opgaan in mijn werk, had mijn wereld in die zin erg verkleind. Ik voelde me een beetje wereld vreemd.”

Reizen als bezinning

“Ik ben toen gaan reizen. De hele wereld over. De Galapagos eilanden, Equador, Japan, China; ik ben overal geweest. Ik wilde alles doen waar ik tegenop zag. Ik ben bijvoorbeeld een moeilijke eter en overal at ik wat en overal werd ik ziek, maar continu was het toch weer een overwinning. Uiteindelijk na twee jaar reizen, en tussendoor wel gewerkt te hebben, maar dan zonder passie, dacht ik; ‘wat nu?’ Het reizen was voor mij een soort van bezinning. Niet de hele wereld bestaat alleen maar uit mode.”

Eigen kracht nog meer centraal

“Rond 1996 ben ik flink aan de slag gegaan en Tic-Tac helemaal losgelaten en ben volledig zelfstandig verder gegaan. Ik had een kleine collectie met de merken Donna Karen, Dolce & Gabbana en Versace. Het was een hele moeilijke weg om opnieuw te starten. Mijn drijfveer was dat ik mijn vak wilde uitoefenen. En dan alleen op de manier zoals ik het wilde. Ik kreeg heel veel aanbiedingen, maar dan wel weer met andere mensen samen, en dat wilde ik niet. Ik kreeg veel advies maar heb toch mijn eigen gevoel gevolgd. Wel veel naar anderen geluisterd, maar mijn eigen keuzes gemaakt. Uiteindelijk is het gelukt, het was echt een heel moeilijke weg, maar gaf me wel power! Juist omdat het gelukt was. Ook veel negatieve publiciteit gehad in die tijd. Ik zat in een straat waar niemand zat en werd helemaal voor gek verklaard.”

Mijn hart blijven volgen, kosten wat kost

“Deze periode heeft me heel veel gebracht. Mijn hoofdzaak is mijn vak uitoefenen, vanuit mijn hart en met echte passie. Dat heeft me erdoorheen geholpen, kracht gegeven en uiteindelijk ook succesvol gemaakt.

Na nog de nodige ups en downs werd ik aangespoord om te gaan tekenen en ontwerpen. Zo zijn de eerste Addy jurken ontstaan en deze hingen zonder label in de winkel naast Valentino en Versace. Mijn eigen collectie liep goed en telkens kwam er wat bij. Na 1 jaar had ik een eigen show. Ik toonde in deze show mijn ontwerpen die ik verkocht en introduceerde als mijn eigen collectie. Plotseling stond ik op de voorpagina van de Telegraaf!! Ik was aangenaam verrast dat dit op mijn 50ste nog mocht gebeuren.

Toen kreeg ik power, tweede show, succesvol. Ik voelde dat ik toen een beslissing moest nemen. Of doorgaan met eigen collectie of doorgaan met merken. Ik heb toen besloten om uitsluitend nog onder eigen label te gaan werken. Dit voelde ontzettend goed en leverde mij heel veel energie op.”

De stap naar het buitenland

“Nadat ik een grote show had gedaan in studio 21 in Hilversum, geïnspireerd door Hollywood uit de jaren ’50, een show met grote trappen en fantastische film beelden, werd ik gevraagd of ik mijn collectie wilde tonen in Rome op de Alta Moda Fashionweek. Weer kwamen alle beelden waar ik als kind van droomde terug. Die eerste show is nu 9 jaar geleden. De shows gaven heel wat uitdagingen, maar ben altijd blijven doen wat ik voelde dat ik moest doen. Italië moest wennen aan de lengte van mijn shows en de hoeveelheid jurken maar ik bleef bij mezelf en veranderde mijn shows niet.

Alles wat er toen en daarna gebeurde was een cadeau. Ik werd voorgedragen voor de beste buitenlandse designer op de Alta Moda fashion week en ik stond in diverse internationale  kranten. Neiman & Marcus belde of ze de collectie konden zien etc. We hebben toen de collectie aan Dubai, Rusland, Duitsland, Zwitserland en Kazachstan verkocht. Ik kreeg steeds meer uitnodigen vanuit diverse landen om shows te doen. Op een zaterdag ochtend kreeg ik een telefoontje van Amercian next Topmodel. Ik kwam in de jury terecht, mijn collectie werd op TV getoond, en in 140 landen uitgezonden. Dat was weer een hoogtepunt. Ik was er echter nog niet op voorbereid om echt door te breken. Het werd te groot voor het kleine bescheiden team wat ik had. Ik wilde in mijn eigen kracht blijven staan. Bovendien kwam de economische crisis en kregen landen, waar ik mijn collectie aan verkocht, zoals Rusland, het ook moeilijk. Ik besloot bij mezelf te blijven en mijn aandacht op Nederland en Italië te concentreren. Van het reizen heb ik geleerd dat je het leven moet nemen zoals het is. Daarna is mijn echte carrière pas eigenlijk gekomen.”

Echt geloven in jezelf

“Ik heb altijd in mezelf geloofd, ondanks alle tegenslagen die ik onderweg ben tegengekomen. Ik ben vaak niet serieus genomen, heb veel weerstand gekend en vaak kritiek gehad, maar ik bleef altijd in mezelf geloven. Ik denk ook dat dat mijn kracht is. Uit de pesterijen van vroeger heb ik veel kracht kunnen halen, ik heb ervan geleerd dicht bij mezelf te blijven en mijn eigen ding te doen. Ik heb wel altijd begrip gehad voor andere mensen die mij adviseerden, maar ging toch doen wat voor mij goed voelde. Ik heb ook totaal geen wroeging, naar niemand.

Addy is Addy en dat geeft vertrouwen, zowel aan mezelf als aan andere mensen.”

Je passie moet vanzelf komen

“Passie moet vanzelf komen. De passie moet zo groot zijn dat je daarmee alles kunt overwinnen. Ik ben nooit gegaan voor het commerciële gewin, maar ben altijd mijn hart blijven volgen.

Ik adviseer mensen die meer hun passie willen volgen dan ook om dicht naar zichzelf toe te gaan, te luisteren naar hun hart en gewoon zijn wie ze zijn.

Echt mezelf zijn heeft mij tot nu toe de wereld door geholpen!”